چت روم

گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟..


گفت: عزیزتر از هر چه هست،


اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید


عروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی


بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان


چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود


گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟


گفت: بارها صدایت کردم،


آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی نمی رسی،


توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد


بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید


گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟


گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،


پناهت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،


بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی،


می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی.


آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی


گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟


گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم،


تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر،


من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی

وگرنه همان بار اول شفایت می دادم.

گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت


گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت